Grzechy

#13 grzech — 10.09.2025

nie mieszkam już w sobie

moje ciało —

ruina po pożarze

którego nikt nie zgasił

bo nikt nie zauważył

skóra pęka

jakby chciała uciec

kości trzeszczą

jak drzwi, które nie chcą się zamknąć

serce bije

ale nie dla mnie —

dla wspomnień

które nie chcą umrzeć

dotykam się

jakby to był ktoś inny

jakby to był trup

który jeszcze oddycha

z przyzwyczajenia

lekarze mówią:

„wszystko w normie”

ale ja wiem

że normą jest ból

który nie ma imienia

tylko miejsce —

tu, pod żebrem

gdzie kiedyś była miłość

nie chcę już być w sobie

chcę wyjść

zostawić to ciało

jak pokój po kłótni

gdzie ściany wciąż drżą

od słów

których nie da się cofnąć