Grzechy

#26 grzech — 26.10.2025

Nie ma karabinu.

Jest długopis.

Zamiast krwi — tusz,

który wypływa z palców,

gdy próbuję napisać, że żyję.

W głowie — okopy.

Myśli chowają się przed światłem,

bo światło to snajper,

który strzela w marzenia.

Zamiast munduru — skóra,

która już nie chroni.

Zamiast rozkazów — rachunki.

Zamiast hymnu — szum lodówki.

Czasem słyszę wybuch —

to tylko serce,

które nie chce już bić rytmicznie,

bo rytm to rozkaz,

a ono chce dezercji.

Na ścianie kalendarz.

Każdy dzień to pole minowe.

Stąpam ostrożnie,

ale i tak wybucham.

Nie ma zwycięstwa.

Jest tylko rozejm na noc.

A rano — znowu marsz,

znowu twarz,

znowu cisza.