Grzechy

#27 grzech — 29.10.2025

Modlę się,

ale nie wiem do kogo.

Może do sufitu,

może do siebie,

może do nikogo —

bo nikogo nie boli.

W kościele pachnie kurzem i winem.

Ksiądz mówi: „wierz”,

a ja próbuję,

jak dziecko próbujące oddychać pod wodą.

Bóg nie odpowiada.

Może nie mówi po polsku.

Może nie zna mojego imienia.

Może nie istnieje,

ale wtedy — kto mnie tak pięknie ignoruje?

Na kolanach mam ślady od podłogi,

nie od łaski.

Łaska nie przychodzi.

Łaska to słowo,

które brzmi jak reklama.

W Ewangelii jest miłość.

W moim życiu — rachunki.

W moim ciele — wątpliwość.

W mojej duszy — jeśli istnieje —

cisza jak po wybuchu.